Μήπως η τεμπελιά είναι το μυστικό της επιβίωσης;

Ερευνητές σε πρόσφατη μελέτη τους υποστηρίζουν πως η τεμπελιά φαίνεται να είναι μια νικηφόρα εξελικτική στρατηγική που αναβάλλει την εξαφάνιση διάφορων ειδών.

Οι επιστήμονες πήραν ως δείγματα 299 μορφές μαλακίων που έζησαν τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια στον Ατλαντικό ωκεανό.

Τα μύδια, τα θαλάσσια σαλιγκάρια αλλά και τα χτένια, καταναλώνουν μεγαλύτερη ενέργεια στην καθημερινότητά τους και είναι πιθανό να πεθάνουν πιο γρήγορα από λιγότερο δραστήρια είδη που είναι μάλιστα συγγενικά τους.

Τα αίτια της εξαφάνισης ενός είδους είναι συνήθως πολύπλοκα, η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε πως υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ του ρυθμού που ορισμένα ζώα χρησιμοποιούν ενέργεια για να αναπτυχθούν αλλά και να διατηρήσουν τους ιστούς τους με την χρονική διάρκεια ζωής τους.

Η «επιβίωση του ικανότερου» φαίνεται πως η έρευνα έρχεται στο συμπέρασμα π[ως πρόκειται τελικά για την «επιβίωση του πιο υποτονικού και του πιο τεμπέλη». «Όσο χαμηλότερος είναι ο μεταβολικός ρυθμός, τόσο πιο πιθανό είναι το είδος στο οποίο ανήκει ένα ζώο να επιβιώσει«, δήλωσε ο Bruce Lieberman, καθηγητής οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας που ηγήθηκε της έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας.

Οι επιστήμονες εξέτασαν 299 είδη γαστερόποδων, όπως σαλιγκάρια, μύδια και χτένια, που έζησαν στον δυτικό Ατλαντικό Ωκεανό πριν από περισσότερα από πέντε εκατομμύρια χρόνια μέχρι και σήμερα. Όταν οι ερευνητές υπολόγισαν τους μεταβολικούς ρυθμούς ανάπαυσης για κάθε είδος, διαπίστωσαν ότι η χρήση ενέργειας διέφερε σημαντικά για 178 από τα είδη που εξαφανίστηκαν, σε σχέση με αυτά που επιβιώνουν σήμερα.

299 ειδή γαστερόποδων, όπως σαλιγκάρια μύδια και χτένια που έζησαν πριν από περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια μέχρι και σήμερα στον ωκεανό, ήταν το δείγμα των επιστημόνων. Υπολόγισαν τους μεταβολικούς ρυθμούς ανάπαυσης κάθε είδους και διαπίστωσαν ότιθ η χρήση ενέργειας διέφερε για τα 178 είδη που εξαφανίστηκαν, σε σχέση με τα υπόλοιπα που επιβιώνουν ακόμα, μέχρι και σήμερα.

«Η πιθανή εξήγηση είναι ότι τα πλάσματα που ήταν πιο υποτονικά ή τεμπέλιαζαν είχαν χαμηλότερες απαιτήσεις σε ενέργεια ή τρόφιμα και έτσι μπορούσαν να ανταπεξέλθουν ακόμα και σε δύσκολες περιόδους, στις οποίες αναγκάζονταν να μείνουν χωρίς τροφή», δήλωσε ο Lieberman.

Το έργο θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν καλύτερα ποια είδη είναι πιθανό να εξαφανιστούν πρώτα καθώς η παγκόσμια αλλαγή του κλίματος εμποδίζει την παραγωγή των τροφών που απαιτούνται για την επιβίωσή τους. Το επόμενο βήμα είναι να διαπιστωθεί εάν ο μεταβολισμός και η ενέργεια παίζουν ρόλο στα ποσοστά εξαφάνισης άλλων ζώων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στην ξηρά.

«Αυτό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι τεμπέληδες άνθρωποι είναι και… αναγκαίοι, γιατί μερικές φορές αυτοί οι τεμπέληδες είναι που καταναλώνουν περισσότερους πόρους», πρόσθεσε ο Lieberman.